Tag: podsumowanie

Rok temu, rosja w najlepsze waliła rakietami i Shahedami po elementach infrastruktury energetycznej Ukrainy. Pamiętam jak wówczas, w trakcie tych alarmów Ukraińcy rozpoczęli zbiórkę na projekt jednej z fundacji, którego celem było zbudowanie armii dronów oraz dronów, które dolecą do moskwy. Do moskwy doleciały a dziś jeden z tych dronów doleciał w okolice Wołgogradu – to 700km od granicy Ukrainy. “Bóbr” – bo tak się nazywa ten model, powstał ze zbiórek publicznych podczas zimowego terroru energetycznego. Oprócz spektakularnych ataków ma za sobą ataki na konkretne cele rosyjskie – punkty w których tworzone są rosyjskie rakiety. W ukraińskiej przestrzeni medialnej słychać wiele zapowiedzi dotyczących produkcji dronów czy nawet deklaracji startu produkcji seryjnej nowych modeli. To dobrze. rosja też nie próżnuje. Na froncie zaczęły się już pojawiać drony z kamerami termowizyjnymi – coś czym rosjanie dotąd nie dysponowali.

Dzieje się zaś na świecie. Trwa “pobudka 2” o której pisałem wczoraj. 630 dni od inwazji UE wpada na pomysł ograniczenia sprzedaży rosji maszyn przemysłowych (które mogą posłużyć do produkcji broni), rozważa zakaz handlu diamentami oraz prosi Danię o lepsze kontrolowanie tranzytu rosyjskiego gazu przez swoje cieśniny. Pojawia się również 12 pakiet sankcji a Biden spotyka się z Xi. Niby wygląda to dobrze, bo deklaracje o których czytamy od tygodnia zaczynają się skraplać do konkretnych działań, ale trudno uciec wrażeniu, że strasznie późno się to odbywa. Jak na ironię – w tym czasie Kanada sprzedaje rosji dość unikalny system wykrywania dronów, a słowaccy kierowcy zamierzają zrobić to co polscy – czyli zablokować transport kołowy na granicy z Ukrainą. Najtrzeźwiej wydają się zachowywać Czesi i… ukraińscy żołnierze na froncie.

Czytając dzisiejsze doniesienia z Europy i USA trudno nie dostrzec, że zmiana o której pisałem zachodzi na naszych oczach. USA ze swoją pomocą zjeżdżają niestety na bocznicę i nie wiadomo kiedy z niej wyjadą. Pierwsze skrzypce zaczynają grać Niemcy i od ich przemysłu oraz współpracy z innymi krajami będzie wiele zależeć w nadchodzących miesiącach. I Niemcy wydają się to dostrzegać bo od miesięcy ich wysiłki we wsparciu militarnym Ukrainy rosną a kierunek wypowiedzi politycznych jest spójny i jednoznaczny. To zaciera negatywne wrażenie Scholza, który czynami wydawał się mówić “niech ta Ukraina już przegra – tak będzie lepiej dla wszystkich”. Niemcy chyba zakończyły pobudkę, ubrały kapcie i wypiły kawę…

Dziś krótko. rosjanie aktywniej atakują pod Bachmutem i Awdijiwką. Presja na odcinku kupiańskim bez zmian. Wokół przyczółka ukraińskiego we wsi Krynki na lewym brzegu jest dużo niejasności i gier informacyjnych obu stron. Jak na zbliżającą się zimę to jest mocno aktywnie na froncie.

Przez weekend świat pożegnał ponad 2200 rosjan, a w rosji spłonęły dwa zakłady związane z przemysłem zbrojeniowym. Tyle dobrych wieści. Pod Awdijiwką rosjanie ponownie przesunęli się na zachód od linii kolejowej na północnej flance wokół miasta. Jest ich tam nadal dużo i mimo strat konsekwentnie giną zdobywając kolejne centymetry ukraińskiej ziemi. Zmiana również pod Bachmutem. Tu rosjanie próbują odzyskać inicjatywę i również rzucili sporo sił. Na razie nie odnieśli sukcesu. Jeśli szukać pocieszenia to tylko w aurze – ta utrudni rosjanom zdobywanie czegokolwiek w ciągu najbliższych 2-3 miesięcy. Podsumowując zatem – niemal cały front ukraiński jest aktualnie w obronie. Jedynym punktem w którym dzieją się niejasne rzeczy jest przyczółek pod Krynkami na lewym brzegu Dniepru. I w niejasności je pozostawmy.

Tęskno za tym klimatem zwycięstwa, którym cieszyliśmy się rok temu, gdy rosjanie pod presją sił ukraińskich opuszczali prawy brzeg obwodu chersońskiego. W 9 miesięcy Ukraińcy wypędzili rosjan z 3 sporych kawałków swojej ziemi. To dawało nadzieję, że do lata będzie po wojnie. Dziś wiemy, że to jeszcze potrwa. Może nie tak długo jak myśli Scholz, ale pewnie i nie tak krótko jak określił to dziś Jermak: „Jeśli porównamy na przykład bieg na 100 metrów, myślę, że przebiegliśmy już 70 metrów. Ale te ostatnie 30 metrów są najtrudniejsze.” Jermak to “druga połowa” prezydenta Ukrainy (oj, ile tu można by o nim napisać) więc to również punkt widzenia Zełeńskiego. Mimo tęsknoty za zwycięstwem trudno jednak z tych przebiegniętych metrów dostrzec jakikolwiek zarys mety.

Cherson – rok temu rosjanie oficjalnie dostali rozkaz wycofania się z prawego brzegu Dniepru. Skończyły się marzenia o zdobyciu Odesy i przebiciu lądowym do Naddniestrza. Ostatecznie ukraińska flaga zawisła w Chersonie 11 listopada. To była trzecie udana i tak olbrzymia operacja odzyskania ziem ukraińskich. Najpierw rosjanie zostali zmuszeni do wycofania się spod Kijowa, potem zostali zaskoczeni pod Iziumem i na końcu zostali metodycznie wyparci z prawego brzegu. Ta decyzja rosjanom nie przyszła łatwo, ale wydający ją wówczas surowikin miał rację – rosja musiała skonsolidować front, ułatwić sobie obronę tego co dotychczas zdobyła. Chwilę później rosjanie zaczęli budowę ogromnych pasów obronnych (linia surowikina) a później wysadzili tamę w Nowej Kachowce.

Ja wiem, że ostatnio trudno o dobre wiadomości, ale dziś jest ten dzień w którym trochę tego dobrego światła zaświeciło. Ukraina dostała rekomendację Komisji Europejskiej do rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych. To o te ambicje i marzenia Ukraińców rozbiła się prezydentura Janukowycza, o to była “rewolucja godności” i na tej fali rosja zaczęła wojnę w 2014 roku, która trwa do dziś. Ukraińcy płacą wysoką cenę, lecz o ile dotychczas płacili ją za marzenie, to dziś to marzenie wkroczyło na ścieżkę materializacji. Ta ścieżka to też najlepsza droga na wyrwanie się Ukrainy z łap rosji. Po raz pierwszy od stuleci. Ubierając na moment kapelusz realisty – tak, oczywiście, że dla UE Ukraina to olbrzymi rynek zbytu, tani rynek pracy, potężne zasoby naturalne, rozwinięty przemysł i rolnictwo na widok których europejskie korporacje już zacierają ręce. I (póki co) ok – niech tak będzie o ile to pomoże pokonać rosję. Bo Ukrainę Unia musi wygrać z rosją – wprawdzie krwią Ukraińców, ale gospodarką Europejską, która tę Ukrainę musi uzbroić i zapewnić jej przetrwanie i odbudowę. Zatem jest to też zobowiązanie dla UE i to jest moim zdaniem najbardziej istotne.

Jak patrzę na zdjęcia ukraińskich żołnierzy a potem czytam doniesienia prasowe to mam poczucie ogromnego kontrastu między tym co w okopach i co na salonach zachodniej polityki. Mimo tego rozdźwięku te światy są ze sobą bardzo konkretnie połączone. Bez tych “salonów” Ci żołnierze nie mieliby czym walczyć, w co się ubrać i co jeść. Między tymi jest jeszcze trzeci świat – mroczny i straszny bo skorumpowany. To mrok w którym znika kasa, produkty a pojawiają się dziwne pomysły i inwestycje (jak remonty chodników czy zakup bębnów do schronów przeciwlotniczych).