Barwy Narodowe w Siłach Powietrznych to tzw. „Szachownica”. Przyjmuje on formę kwadratowej szachownicy o czterech polach w kolorach czerwonym i białym. Obecna wersja to 3 wersja tego znaku od jego powstania.
Ale skąd się on wziął i jaka jest jego historia.
Znak bardzo podobny do obecnego wprowadzony został 1 grudnia 1918 roku, rozkazem nr 38
Szefa Sztabu Generalnego.
Definiował on znak sił powietrznych jako kwadrat podzielony na cztery kwadraty 30×30 cm w kolorach białym i czerwonym. W pierwotnym znaku, nie posiadał on obwolut w kolorach przeciwnych do koloru przylegającego kwadratu.
Początkowo malowano go po obu stronach skrzydła, na kabinie oraz na stateczniku.
Następna zmiana wprowadzona została w 1921. Wprowadzono wtedy obwoluty znane w dzisiejszej wersji.
W wersji widocznej powyżej szachownica wykorzystywana była aż do 1993 roku. Wtedy też została zmieniona kolorystyka tak aby pasowała do polskich norm heraldycznych. Była to jednak zmiana która przekreśliła 70 lat tradycji szachownicy. W tej wersji zaś szachownica wykorzystywana była aż do kwietnia 2024. Wtedy też przy okazji wiadomości o pierwszym polskim F-35 pojawiła się informacja Szefa Sztabu Generalnego gen. Wiesława Kukuły o nowej wersji szachownicy tzw. low visible czyli szachownicy w odcieniach szarości. Kolorystyka taka nie będzie niszczyć właściwości Stealth samolotów F-35.
Co ciekawe, w Polsce są już samoloty F-35 z malowaniem low visible. Są to modele F35A od Cobi.
Zdjęcie poniżej
Można by powiedzieć, że to Cobi wyznaczyło standard dla Polskich Sił Zbrojnych.
Na koniec uzupełnienie. Szachownica w Polsce, wykorzystywana jest również poza Siłami Powietrznymi. Jej wariację wykorzystuje lotnictwo Straży Granicznej, a sama szachownica jest elementem bandery wywieszanej na lotniskach wykorzystywanych przez Marynarkę Wojenną.
